Wieczorny wyjazd wiosenny.

Sobota, 20 marca 2010 · dodano: 20.03.2010 | Komentarze 4

Trochę czasu minęło od uszkodzenia koła. Poradziłem sobie powoli, małymi kroczkami. Wybrałem obręcz Mavica'a X 317, dobrałem czarne DT Champion a piastę Novatec wyplotłem z koła 622 mm. We czwartek był wstępny zaplot na trzy krzyże, zmiana wspornika i kierownicy łącznie z klamkomanetkami i tylnym hamulcem. Dziś uporałem się z dociągnięciem szprych i wycentrowaniem koła oraz ustwiłem hamulce, przerzutki i kąty kierownicy i rogów. Przyszedł wieczór i czas na jazdę. Zapowiadało się niesamowicie. Fakt, że przyszła wiosna stwierdziłem z Eweliną już na spacerze. Trwała wtedy kalendarzowa zima a lód jak leżał na Bagrach tak leży do teraz. A od 18 z minutami mamy już wiosnę. Ok 19 ruszyłem. Wolno, pomału objechałem Prokocim okolicznymi uliczkami do miejsca pożaru, którego obłoki robiły wrażenie. Istotnie spaliły się dwa drewniane budynki, najprawdopodobniej szopy lub stodoły. O dziwo po kilku godzinach od ugaszenia żarzyły się niedopalone kloce drewna. Wróciłem do Bieżanowskiej i odbiłem koło piekarni do skrótu ul. Prokocimskiej celem odnalezienia podziemnej dróżki widniejącej na mapie. Tunel szeroki na około osiem metrów i długi na kilkadziesiąt oświetlony lampami sodowymi wieczorem wyglądał industrialnie m. in. dlatego ponieważ został wykonany w celu poprowadzenia instalacji ciepłowniczej składającej się na dwa przewody o średnicy ok 600 mm. Pomyślałem - doskonały skrót na osiedle Płaszów bez schodzenia z roweru. Następnie przez Tandetę, most Kotlarski zjechałem do Wisły i bulwarami dotarłem na błoń. Zrobiłem okrążenie. Na długiej prostej udało mi się utrzymać prędkość ok 38 - 40 km/h z wiarem naturalnie. Odbiłem na Jadwigę i do góry Hofmana. Ciemność ogarneła mnie całego a rower piął się ku górze;] Zmiana ustawień przyniosła sporą poprawę przy podjeżdżaniu kosztem kręgosłupa szyjnego, który zmuszony jest bardziej się zginać do lepszego postrzegania drogi. Ale sportowa pozycja to je to co tygrysy lubią najbardziej. Także drogi na: kopiec Kościuszki, Lasek Wolski, kopiec Piłsudskiego i oo Kamedułów pokonałem asfaltami gdyż błota było naprawdę pod dostatkiem a ja nie chciałem się w nim taplać a później z niego czyścić. Oczywiście miałem na uwadze świeże koło, które powinno się ułożyć przy spokojnej jeździe do około 200 km. Wieczorna spontania i urok księżyca w nowiu zaprowadził mnie dalej kładką do asfaltu na Tyniec. Nie zamierzałem dojeżdżać do klasztoru lecz udałem się ul. Obrońców Tyńca przez las do Podgórek. Niczym strzała wyleciałem asfaltem do autostrady a za nią czekał ostry podjazd. Ostry lecz krótki. Reszta drogi to dojazd przez Jugowicką, Stojałowskiego, Gwarną do Tesco przy Wielickiej a następnie mały rozjazd do domu.

Wrażenia z jazdy rowerem w nowej wersji ustawień nie pozostawiają wiele do życzenia. Jest szybciej, pewniej wchodzi w zakręty tak samo miło się podjeżdża jak szybko się zjeżdża, wiadomo amortyzacja xcm to proteza a nie amor ale cóż... Koło będzie się spisywać i jestem zadowolony z wyboru.